Tekst en foto: D.C. Lama
Toeristen komen om heel verschillende redenen naar Amsterdam. Er zijn zelfs mensen die voor de tulpenbollen komen! Voor onze maandelijkse rubriek ‘High in Amsterdam’ sprak EssensiE dit keer met Jeff (47) uit Californië (USA), die de Nederlandse hoofdstad een week lang in zijn eentje bezocht.
Als ik Jeff aanspreek met de vraag of hij een toerist is, wil hij meteen weten of ik uit de buurt kom. ‘Then you can show me the way to this place’, zegt hij en wijst in een toeristenboekje naar ‘Yab Yum. Singel 295.’ We zijn er vlak bij in de buurt, maar Jeff vertelt me dat hij het niet kon vinden. Hij is nog nooit in een dergelijke club geweest, zo zegt hij, maar wil er graag een keertje kijken. ‘Het is de laatste avond voordat ik terugvlieg naar Californië en ik vind het wel passen bij een weekje Amsterdam.’
Het is de tweede keer dat hij in Mokum is. De eerste keer was in 1972, toen hij in drie maanden tijd een echt ‘rondje Europa’ maakte. ‘Toen ben ik in Londen begonnen en met het vliegtuig naar Spanje gegaan. Daar heb ik een motor gekocht waarmee ik via Italië, Zwitserland en Duitsland naar Amsterdam ben gereden. Dat was echt een andere tijd’, zo verzekert Jeff mij: ‘Toen was het nog echt heel bijzonder als je in Europa was geweest. In de jaren ‘70 moest je mensen nog echt vertellen hoe het hier was. Tegenwoordig kent iedereen minstens tien mensen die op precies dezelfde plaatsen zijn geweest.’Dit keer is Jeff voor een week in Amsterdam. ‘Ik heb voornamelijk rondgewandeld en heb ‘s middags meestal wel een coffeeshop bezocht. Ik vind het heerlijk om mij te laten verdwalen en dan ergens naar binnen te gaan. Als ik uiteindelijk maar bij tramlijn 2 of 5 terecht kom, dan weet ik altijd het hotel wel weer te vinden.’ Volgens Jeff hebben alle shops een aparte sfeer. ‘Hier ook’, zegt Jeff over de coffeeshop waar we zitten: ‘Je kunt hier zelfs Interneten’.
Niet dat hij daar gebruik van heeft gemaakt, want Jeff is eigenlijk alleen om andere redenen in computers geïnteresseerd: Hij heeft aandelen Microsoft. Net als vele andere aandelen, want daar heeft Jeff zijn boterham mee verdiend. ‘Ik ben min of meer gepensioneerd’ zo zegt hij: ‘In het dagelijks leven voed ik vooral mijn vijfjarige dochter op, die deze week bij haar moeder logeert. Ik heb meer dan genoeg aandelen achter de hand, dus ik hoef niet zo nodig te werken. Ik ben een jaar of vijftien geleden begonnen met het verhandelen ervan en heb op die manier een aardig pakket weten samen te stellen.’ Bang dat de beurs instort en dat zijn papieren waardeloos worden is hij niet: ‘Ik heb mijn aandelen goed verdeeld over de branches en ik geloof niet dat het zover kan zakken dat ik op verlies kom te staan.’ Jeff bestelt nog een koffie, maar biedt mij niets te drinken aan.
In Californië rookt Jeff geen cannabis, simpelweg omdat hij niet weet hoe hij het moet krijgen. ‘Ik ken niemand die het verkoopt en ik heb geen zin om mij in allerlei wereldjes binnen te praten waar ik niemand ken. Ik wil gewoon geen last hebben met de autoriteiten, zodat ik de gevangenis in moet of zoiets. Daarom rook ik daar maar niet. Maar het was hier een relaxte week. Benieuwd wat vanavond mij nog gaat brengen.’
